Frank Köhler.
Mijzelf in jongere uitvoering.
Harrie Kampf
In de Haagsche Courant -inmiddels ook iets van het verleden verscheen ooit een verslag van onze reis. Helaas niet bewaard. Op de foto rechts staat voor Frank en mij de verslaggever : Peter Riemersma. Heb deze later nog wel eens in mijn functie als raadslid GroenLinks op de tribune van de raadszaal gezien, maar zonder door hem nog herkend te worden.
Op de foto links: een bijeenkomst met onze gastheren in een zaal met portret van Walter Ulbricht , de chef -en daarmee de baas van het land- van de toenmalige Socialistische Einheitspartei Deutschland (SED). De laatste was trouwens niet de enige partij in de DDR, maar kon toch geen verkiezingen verliezen, want de zetelverdeling was bij wet gefixeerd.
Achteraan links twee VVD-leden waarmee ik menig dispuut heb gevoerd, maar zonder onderlinge vijandigheid: ben zelfs bij één van hen thuis op bezoek geweest. Het gekke was trouwens dat ondanks het gemend politieke gezelschap, we ons allemaal kritische hebben gekeerd tegen de acties van het Warschau-pakt tegen de Praagse lente en de inval in Hongarije. Vonden onze gastheren niet leuk: een later gesprek met de FDJOT ( politieke ‘jeugd organisatie) werd geschrapt wegen ‘ziekte’ van de woordvoerder.
Achteraan links twee VVD-
Links: de Brandenburger Tor, toen een scheids-markering tussen oost en west. In het algemeen konden wij als bezoekers vrij rondlopen en werden voorzover wij konden zien, niet in de gaten gehouden. Bij de muur kwamen voor de eerste keer leden van de Volkspolizei op ons af. We mochten kijken, maar niet fotograferen was de boodschap. Maar verder zwierven we vrij rond door door Oost-Berlijn en zongen s’avonds met Duitsers, Russen en Polen, enigszins door drank gestimuleerd, de ‘Internationale’, het enige lied dat we allen kenden. Als ik mij goed herinner deden zelfs de andersgezinden in ons gezelschap mee. We spraken met Oost-Duitsers, die zich overigens ondanks alle controle op gedrag tegenover ons zich wel kritisch over de autoriteiten durfden uit te laten. En misschien zou je de norse bediening in horeca-zaken die we meemaakten ook nog als een vorm van protest kunnen zien.
Opmerkelijk en wat eng: de controles met spiegels onder de trein bij terugkeer. We moesten ook allemaal even uitstappen. Aan de andere kant van de grens kregen we bekertjes met groene drank uitgereikt, om ons ‘te ontsmetten’ van DDR-denkbeelden. Een bizarre tijd toen.
Was getekend,
Welk jaar het nu precies was, weet ik ik niet meer, ik denk rond 1970. In elk geval was ik toen lid van het Haags Jongeren Parlement namens de PSP. Frank Köhler (toen Hagenaar nu Amsterdammer en ondergetekende hebben aan een reis van het HJP meegedaan naar het land van OOIT, want het bestaat niet meer. Het gaat natuurlijk om het toenmalige Oost-Duitsland, getooid met de merkwaardig aandoende naam, Deutsche Democratische Republik., want van een democratie verwacht je (onder meer) geen grenswachten, die de burgers dwingen in het land te blijven wonen. Op de foto hiernaast staat voor mij Johan Bakker, inmiddels overleden en een tijd raadslid geweest voor de PvdA. Andere jonge politici in ons gezelschap kwamen uit VVD, CDA, D’66 en (dacht ik, weet ik niet meer zeker) CPN.
Reactie van Henk Lok 12-