Archief-kopie
entree/home
Blogpagina’s
home 1
home 2
14 jan: De uitdagingen voor Obama.
Boven: Obama volgens zijn tegenstanders. Onder: het tv-
Binnenkort is het zover, dan is Barack Obama de nieuwe president van de Verenigde Staten. Het zal ongetwijfeld het meest spannende presidentschap worden sinds dat van George Washington. De laatste had als missie om voor en na de verworven onafhankelijkheid de cluster van staten tot een verenigd geheel te maken, wat gelet op de verschillen van vandaag eigenlijk niet helemaal gelukt is. Maar de uitdagingen die Obama voor zichzelf gesteld heeft, zijn denk ik nog groter dan die van zijn voorgangers. Misschien wel te groot, als je bedenkt dat Obama veranderingen heeft beloofd en tegelijk met republikeinen wil samenwerken. Misschien wel te groot als je bedenkt dat Obama qua herkomst, qua voorgenomen binnenlandse en buitenlandse politiek, dwars wil ingaan tegen de hecht gevestigde tradities en gebruiken.
Obama heeft ondanks een klinkende overwinning veel hardnekkige tegenstanders, die zich niet bij zijn presidentschap hebben neergelegd en dat is te zien aan talrijke spotprenten en afbeeldingen op het internet. Daarbij wordt hij beurtelings neergezet als stiekeme aanhanger van de fundamentalistische Islam en als heimelijke Marxist, ook al zijn dat haaks op elkaar staande denkrichtingen. Het laatste speelt een rol bij de beoordeling van zijn binnenlandse politiek, het eerste bij zijn buitenlandse politiek.
Qua buitenlandse politiek wil Obama het meer zoeken in praten -zij het niet op het hoogste niveau- met bijvoorbeeld Hamas en met Iran, wat de beschuldigingen van sympathiseren met Islam-fundi’s zeker zal stimuleren. Door de keuze van Hillary Clinton, goede maatjes met Israel, als minister van buitenlandse zaken, heeft Obama zich overigens handig hier tegen bewapend. Eigenlijk is de genoemde beschuldiging ook buitengewoon oneerlijk als je weet dat republikeinen altijd goede relaties met het streng religieuze en dictatoriale Saoedi Arabie hebben onderhouden.
De laatste decennia fingeerdeAmerikaanse regeringen als een omgekeerde Robin Hood door geld van de armen naar de rijken te sluisen. Met als excuus dat rijkdom vanzelf wel naar beneden zou druppelen, wat natuurlijk niet gebeurde. Obma (al zijn er berichten dat hij water in de wijn wil doen) wil nu dat proces enigermate omdraaien, zodat de schrijnende armoede kan worden aangepakt. Maar dit voornemen staat haaks op het credo van de Amerikaanse droom (‘krantenjongen wordt miljonair’) en voedt beschuldigingen van heimelijk socialisme/Marxisme bij de aanstaande president. Want als mensen miljonair willen
Obama heeft ondanks een klinkende overwinning veel hardnekkige tegenstanders, die zich niet bij zijn presidentschap hebben neergelegd en dat is te zien aan talrijke spotprenten en afbeeldingen op het internet. Daarbij wordt hij beurtelings neergezet als stiekeme aanhanger van de fundamentalistische Islam en als heimelijke Marxist, ook al zijn dat haaks op elkaar staande denkrichtingen. Het laatste speelt een rol bij de beoordeling van zijn binnenlandse politiek, het eerste bij zijn buitenlandse politiek.
Qua buitenlandse politiek wil Obama het meer zoeken in praten -
De laatste decennia fingeerdeAmerikaanse regeringen als een omgekeerde Robin Hood door geld van de armen naar de rijken te sluisen. Met als excuus dat rijkdom vanzelf wel naar beneden zou druppelen, wat natuurlijk niet gebeurde. Obma (al zijn er berichten dat hij water in de wijn wil doen) wil nu dat proces enigermate omdraaien, zodat de schrijnende armoede kan worden aangepakt. Maar dit voornemen staat haaks op het credo van de Amerikaanse droom (‘krantenjongen wordt miljonair’) en voedt beschuldigingen van heimelijk socialisme/Marxisme bij de aanstaande president. Want als mensen miljonair willen
worden moet natuurlijk niet te veel van ‘hun’ belastinggeld naar de sukkels gaan, die maar niet vooruit weten te komen. En hoe zit het dan met de Christelijke naastenliefde in het super Christelijke Amerika? Zoals Martin van Rossem (‘Van Rossem in Amerika’, tv, afgelopen zondagavond) kon vaststellen, moet die vooral als vrijwillige particuliere liefdadigheid tot uiting komen. En dan komt het goed van pas dat er armoede heerst, want hoe kun je anders de goede Christen uithangen? Bovendien kun je dan ook van geven afzien als het even niet uitkomt bij het vergaren van fortuin en bezit. Zo is de heersende zelfzuchtige opvatting onder de zo dominante evangelische Christenen, die blijkens de verkiezing van Obama niettemin aan invloed heeft ingeboet.
Overigens staat Obama niet alleen thuis voor de uitdaging Amerika meer sociaal beschaafd te maken, maar ook voor de opgave in ‘het land van de vrijheid’ vormen van persoonlijke vrijheid te creëren, die voor ons heel gewoon zijn, maar in het feitelijk niet-seculiere en benepen morele Amerika, zo hevig geschokt door een blote borst van Janet Jackson, niet. Natuurlijk is de intolerantie voor openlijk bloot niet het grootste probleem, maar de boze reacties illustreren de behoefte om de eigen morele normen ook tot voorgeschreven gedrag voor de medeburgers te maken en daarmee diens persoonlijke vrijheden en rechten in te perken. Zoals de optie voor vrouwen om voor abortus te kunnen kiezen en voor homo’s om te kunnen huwen of openlijke voor hun geaardheid uit te komen. Vermoedelijk neemt Obama er de tijd voor om passende maatregelen te nemen, zeker nu nog steeds zoveel ongegronde beschuldigingen tegen hem geuit worden en hij ook mikt op steun uit het Republikeinse kamp. Maar het is in elk geval een goed teken dat hij de openlijk homoseksuele bisschop Gene Robinson heeft gevraagd om de feestelijkheden rond inauguratie in te luiden. Niet zo snel als we zouden willen, maar het zou kunnen dat Amerika stapje voor stapje een beschaafder en vrijer land wordt. Vooralsstaan Obama en zijn medespelers echter grote uitdagingen te wachten.
Overigens staat Obama niet alleen thuis voor de uitdaging Amerika meer sociaal beschaafd te maken, maar ook voor de opgave in ‘het land van de vrijheid’ vormen van persoonlijke vrijheid te creëren, die voor ons heel gewoon zijn, maar in het feitelijk niet-
