Leiden, 7 juli 2007. Provinciale ledenvergadering GroenLinks.
Door omstandigheden, niet boeiend genoeg om hier te vermelden, kwam ik een half uur te laat op een vergadering die wel spannend leek te worden. Niet dank zij de agenda, waar grotendeels gebruikelijke onderwerpen op stonden, maar dank zij twee moties, één uit Rotterdam, waarmee de eerder op mijn site gemelde rebellie (afwijken van de lijst-volgorde eerste kamer) van de statenfractie zou worden afgekeurd. En een andere van het Haagse duo Martens-Rietveld, die enerzijds stelde dat het congres in principe gevolgd moet worden en met de leden in de provincie overleg gevoerd moest worden op dit punt, maar anderzijds er redenen kunnen zijn om van eerder genoemd principe af te wijken (ik vat het even kort samen).
Zoals vaak wordt de soep heter gemaakt, dan opgediend en -om een andere beeldspraak te gebruiken- er zaten bij mijn binnenkomst bepaald geen bloedspetters op de muren. Wel werd Oscar stevig en kritisch onder vuur genomen, maar hij had een degelijk verweer en werd later daarvoor zelfs door één van criticasters gecomplimenteerd.
Toch had ik onder het voorgaande kruisverhoor verwacht dat de afkeurende motie van Rotterdam er beter voor stond dan de motie Rietveld-Martens, waarin de afkeuring ontbrak. Tot verrassing van menigeen werd de motie van Rotterdanm ruimte verworpen (26-11) en die van het Haagse duo ruim aangenomen (32-3).
Of dit tot andere uitslagen had geleid weet ik niet, maar het hielp de oppositie tegen de statenfractie in elk geval niet dan niemand van de afdeling Rotterdam aanwezig was (voorzover ik weet: in elk geval niemand uit Rotterdam, die de motie in persoon kwam ondersteunen). In plaats daarvan nam Arnoud Boer manmoedig de taak op zich om dan maar voor de Rotterdamse motie te pleiten. Zoals gemeld zonder succes en het was door afwezigheid van de indiener van de motie evenmin mogelijk over de tekst te onderhandelen, waardoor de kans op ondersteuning wellicht groter was geweest.
Maar aan het eind van de vergadering blijf je toch met de vraag zitten. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat de statenfractie digitaal zo sterk veroordeeld is en alle critici die bij de Rotterdamse motie betrokken waren verhinderd waren. En zelfs al was dat het geval, hadden ze dan niet met een geestverwant die wel kon komen kunnen afspreken op te treden als mede-indiener?
Door omstandigheden, niet boeiend genoeg om hier te vermelden, kwam ik een half uur te laat op een vergadering die wel spannend leek te worden. Niet dank zij de agenda, waar grotendeels gebruikelijke onderwerpen op stonden, maar dank zij twee moties, één uit Rotterdam, waarmee de eerder op mijn site gemelde rebellie (afwijken van de lijst-
Zoals vaak wordt de soep heter gemaakt, dan opgediend en -
Toch had ik onder het voorgaande kruisverhoor verwacht dat de afkeurende motie van Rotterdam er beter voor stond dan de motie Rietveld-
Of dit tot andere uitslagen had geleid weet ik niet, maar het hielp de oppositie tegen de statenfractie in elk geval niet dan niemand van de afdeling Rotterdam aanwezig was (voorzover ik weet: in elk geval niemand uit Rotterdam, die de motie in persoon kwam ondersteunen). In plaats daarvan nam Arnoud Boer manmoedig de taak op zich om dan maar voor de Rotterdamse motie te pleiten. Zoals gemeld zonder succes en het was door afwezigheid van de indiener van de motie evenmin mogelijk over de tekst te onderhandelen, waardoor de kans op ondersteuning wellicht groter was geweest.
Maar aan het eind van de vergadering blijf je toch met de vraag zitten. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat de statenfractie digitaal zo sterk veroordeeld is en alle critici die bij de Rotterdamse motie betrokken waren verhinderd waren. En zelfs al was dat het geval, hadden ze dan niet met een geestverwant die wel kon komen kunnen afspreken op te treden als mede-
David Rietveld verdedigt de motie Rietveld-Martens.►
Nadat Oskar Dijkhoff eerder kritische vragen over de verzetsdaad van de fractie had beantwoord, hiernaast aan het woord ter verantwoording v.d. fractie-opstelling in de provinciale politiek.
Aan het slot kwam Aysel Sabahoglu aan het woord over het toekomst-project, in hert bijzonder de tot standkoming van een hernieuwd beginselprogramma voor GroenLinks.
Onder de toeschouwers de beroemde tennis-kampioen Bjorn Borg en vriendin Micah, die deze keer reden tot bezorgdheid had.
Een finale met de beste twee spelers ter wereld , waarin Federer voor 5e opeenvolgende keer de Wimbledon-titel binnen haalde. Maar deze keer lukte dat tegenover Nadal maar net. Er moesten 5 sets gespeeld worden en in de 4e was Roger even helemaal de weg kwijt, na voor hem ongelukkig uitvallende ‘hawk-eye-call’s-’. De nummer 1, doorgaans onbewogen ogend, was dan ook duidelijk ontdaan na de laatste klap. Uitslag: 7-6, 4-6, 2-6, 6-2.
Beeld van hawk-eye
Arnoud Boer in een pleidooi voor de motie van de afdeling Rotterdam.►
